Palermo Turismo - Cultura e tradizioni | |||
|
|||
|
|||
Li tri re di l‘orienti nella loro ‘strologgia vitti ognunu veramenti chi lu re nasciri duvìa. Pi quann‘era ddu Natali di stu re forti e benignu ‘ntra ddi parti orientali ci duvìa mustrari un signu. Chidda notti di Natali chistu re novu nascìu, ‘ntra li parti orientali una stidda cumparìu. Ed ognunu ànnu pinzatu d‘illu prestu a ‘rritruvari, a stu novu infanti natu iri prestu a ‘rudallu. Di l‘Arabbia maggiuri si partiu lu re Gaspanu cu pruntizza e veru amuri pi stu novu re supranu. Batassarru cu fervuri di l‘Arabbia felici già vinìa a ffaricci onuri e s‘à purtatu multi amici. Comu la scrittura dici di l‘Arabbia deserta Mircioni assai felici si partìu ed è cosa certa. Pigghiò ognunu la so strata, pigghiò ognunu la so via, caminannu ogni ghiurnata pi truvari lu Missia. Si parteru cu gran fretta li tri re di l‘Orienti, già rrivaru a la staffetta per purtaricci li prisenti. Di la stida accumpagnati per camini occulti e vari, vannu a gara a gran ghiurnati supra tanti dramudari. Si virianu di luntanu quantitati di gamiddi c‘alligravanu lu chianu e currianu cu li stiddi. Era tantu lu concursu di li besti e di li genti c‘asciucavanu ad un sursu li ciumari e li turrenti. Senza darisi nuddu avvisu si truvaru una mattina tutt‘assemi a l‘impruvvisu tutti tri ntra Palestina. Ma però chidda matina li loru campi si furmaru tutti tri ‘ntra Palestina benchì ognunu si scantaru. Quannu poi si dichiararu cu li loru ambasciaturi tutti tri si ralligraru ch‘eranu tutti d‘un timuri. Ognerunu cu fervuri di stu moru s‘à vutatu chi circavanu c‘amuri a stu re d‘in pressu natu, ‘Nzimularu loro armati cu cavalli e fanteria capitani e suldati ed ogni cavalleria. Na gra‘armata si viria di surdati a middi a middi e dda gran cavalleria dramudari e gamiddi. E risorvinu ‘ntra d‘iddi fari a Gaspari reggenti chi guidassi a tutti chiddi bon surdati e boni genti. Chistu fu convenienti siccom‘era li chiù granni stari tutti obberienti a li soi digni cumanni. Si virìa pi tutti banni na gran china chi vinìa capitani e surdati cu da gran cavalleria. Di la megghiu liggiadria un accidenti l‘attristau chi la stidda vaga e pia sparsi l‘affatu e li lassau. Ognerunu si turbau ne ddi soi bisogni estremi e di jri ànnu pensatu tutti tri a Gerusalemi. Si truvò in Gerusalemi lu re Erodi c‘abbitava ddi duminiu supremi di rignanti ch‘operava. Ognerunu si pinzava chi lu re Erodi lu sapia stu re novu un‘abbitava e nutizia si nn‘avia L‘empiu Erodi sconoscenti di stu fattu un sapia nenti. Vitti Erodi a li so porti tanti genti di strasattu, si cunfusi di tali sorti chi si critti persu affattu. Nondimenu comu astutu simulò lu so‘ timuri e cun pracitu salutu l‘accuglìa e cci fici onuri. Loru fatta brevi pausa per usarci cortesia, ci scupersiru la causa chi li spinsi a tanta via. Di chi modu bengriatu cuminciaru a dumannallu a stu Re di pressi natu chi vinianu pi adurallu. Si cunturba e si commovi l‘empiu Erodi in ira e sdegnu quannu ‘ntisi chi re novi nati sunnu a lu so regnu. Pir chiarirsi eccu vulannu sutta velu di li Maggi fa ghittari prestu un bannu e spirisci gran missaggi. A mill‘omini cumanna si sapianu di stù fattu, scrivi tostu pi ogni banna nun si teni sudisfattu. Di li so cari e varii parti manna spersi quasi a volu chi circassiru cu arti unni sia chistu figghiolu. Fa taghiuni a ccui lu trova, manna genti in susu e in ghiusu e di nuddu n‘avi nova, resta Erodi assai cunfusu. In prisenza di li Maggi tinni Erodi gran cunsigghiu di li cchiu‘ saputi e saggi, ci dumanna di stu figghiu. Fa chiamari a li rabbini di la liggi di Mossè, a l‘antichi cittadini ci dumanna di stu re. Loru tutti incuntinenti ci rispusiru:"Signuri, nun avemu di prisenti di stu fattu alcunu oduri. Autru Re nun aspittamu chi nun sulu lu Missia chistu sulu ritruvamu ‘ntra la nostra strologgia. Di la stirpi di Daviddi chistu re nasciri divi Geremia accussì provvidi ed ognuni accussì scrivi. Chiù di chistu nun sapemu pi putiri proferiri, di lu restu e quantu semu stamu pronti ad obbediri. Nui pi quantu avemu vistu di Michea e cull‘avutri insemi ritruvamu chistu Cristu sarà natu in Betlemmi. Stava Erodi in pena rria chi lu sforzu virìa ‘nvanu e nun trova modu e via di ngagghiarlu ‘ntra li manu. Sta pinzannu:"O chi figghiolu c‘avi a tanti a soi cumanni!". E cunsidira lu stolu c‘avirrà quantu è cchiù granni. Avirrìa li Maggi occisu ma la genti eranu troppu chi l‘assaltu fu improvvisu e timìa pi lu so ntoppu. Timìa perdiri lu regnu chi di novu cci fu datu, nun po ccapiri lu sdegnu quannu senti stu re natu. Pi la pena scatta e mori di li naschi sbuffa e fuma manna vampi di lu cori e la rabbia lu consuma. Finalmenti, essennu esclusu, un avennu chiù chi fari, pi nun stari chiù dulusu a li tri re circò gabbari. Si li chiama tutti on trattu e cci rici:Nun ritrovo, chi gran sforzu c‘aiu fattu, unni sia chistu figghiolu. Io vi rugnu auturitati chi ghirriti vui a ccircarlu e truvannulu m‘avvisati ch‘io vegnu ad arurarlu". Ma pi ‘ntentu lu dicìa, c‘ammazzari lu vulìa. Lu vigliaccu si crirìa di stu moru senza pugna per la propria loru via di ‘ngagghiarici ‘ntra l‘ugna. Lu disignu fu suttili ma ristau l‘effettu vanu pirchì Diu truncò li fili di lu so pinzeri stranu. Tuttu chistu fici ad arti pirchì critti nun mancari li re Maggi in qualchi parti lu duvissiru truvari. Risoluti li re santi nun putennu fari nenti si parteri in chiddu istanti dunne Erori mal contenti. Chi gran pena ognunu avìa di chi allura c‘arrivaru dunne Erori: persa avianu di la stidda lu riparu. Ma nun hannu ancora fattu menzu migghiu di la strata eccu vittiru ad un trattu la cumpagna disiata. Nun c‘è cchiù chi timi quannu vittinu la scorta, li re Maggi su li primi a sseguiri unni li porta. Pi la via di Betlemmi lu caminu già cci ‘ngrizza li re Maggi vannu assemi a seguiri c‘alligrizza. Cu la cuda luminusa tantu lumi facìa ‘ntornu e cu luci affreguentusa chi la notti facìa jornu. Quannu fu la stidda junta tutta a picu si firmau abbassannu la so punta chidda grotta cummigghiau. i stuperu li re Maggi quannu vittinu la stidda chi cuprìu cu li so raggi una grutta comu chidda. A stù signu chi c‘è datu li tri re s‘annu allìgratu. Fannu trasiri tanti genti cu pi supra e cu pi sutta pir viriri veramenti cui cci abbita ‘ntra dda grutta. (chidda g)enti chi c‘entraru (riturnaru spavintati, li tri re ognunu avisaru ecci rissinu ammirati: "C‘era rintra una signura di reali e granni aspettu, fa d‘un ancilu figura un beddu figghiu avi a lu pettu. Tali grazzia avi stu figghiu tantu lumi in facci spira chi nun avi rassumigghiu e abbagghia a cui lu mira". Quantu è beddu e graziusu quantu è bravu e maistusu. Conu certi di lu fattu li re santi scavalcaru ni ristaru stupefatti c‘a ddu locu lu truvaru. A lu trasiri in caminu eccu vittiru a Maria c‘avìa ‘mbrazza a Diu bamminu e cci parsi n‘autra Dia. Riguardannu poi lu figghiu, lu so vultu maistusu c fa battiri lu gigghiu, abbassari l‘occhi nghiusu. Ma nun sannu a cui guardari nè accurdari la curuna e cunchiusiru chi fari unu suli e l‘autra luna. |
|||
|
|||
Ultimo aggiornamento di questa pagina: 07-APR-16
|
|||
Provincia Regionale di Palermo - Copyright @2005 - Strumenti Software a cura di Seed
|